Dhr. Crombez verraste (nu ja, eigenlijk niet zo 🙂 vandaag in de Standaard, en toont daarmee zijn ware gelaat (nu ja, niet dat we daar eigenlijk nog twijfels over hadden). Dat hij het niet zo op heeft met ondernemers wisten we al wel langer. Hij getuigt van een zienswijze zoals we die enkel kennen in totalitaire staten: controle, controle, controle en nog maar eens controle, uiteraard gevolgd door straffen, straffen, straffen en nog maar eens straffen.
Hij wil niet nadenken over de wortels van de problemen waarmee onze economie vandaag te kampen heeft.
Laten we even het artikel overlopen:
Oneerlijke concurrentie in de bouwsector (goedkope buitenlandse krachten):
oorzaak van het probleem: hoge loonlasten die Belgische aannemers te duur maken
logische oplossing: loonlasten aanpakken (verschil bruto-netto) alsook flexibelere arbeid mogelijk maken (een belangrijk deel van de problematiek inzake ‘zwarte’ overuren is niet zozeer ingegeven door het niet willen betalen van belastingen, maar wel door het feit dat de wet gewoon verbiedt om overuren te maken. Waarom zou een 25-jarige bouwvakker geen 60 uren per week mogen werken als hij daarvoor kiest?
oplossing van dhr. Crombez: meer controle, hogere boetes voor administratieve prullen die geen enkel uitstaans hebben met het probleem, inhoudingsplicht verzwaren zodat ondernemingen het werk van de overheid moeten doen, invoeren van allerlei regeltjes en uitzonderingen zodat niemand door het bos de bomen nog ziet (en alzo de overheid op wat extra inkomsten kan rekenen in de vorm van boetes)…
trouwens: dhr. Crombez is blijkbaar toch niet zo goed op de hoogte van de zienswijze van UNIZO/Bouwunie (die wel degelijk een strenge controle voor buitenlandse arbeidskrachten ondersteunen)
Het artikel vervolgt over de inhoudingsplicht bij aannemers “Opnieuw: heel wat ondernemers zijn blij met deze regeling. Een pak andere hebben er schrik van. Maar hoe volwassen is het om er als organisatie altijd weer naar uit te halen, als veel ondernemers zélf vragen om bedrijf te kunnen voeren in een normale concurrentiële omgeving? Een groot deel van de zelfstandigen en ondernemers staat al een stap verder dan hun koepels en dat contrast wordt groot.”
In heb in mijn vele contacten nog geen enkele kleine KMO-aannemer deze regeling weten ondersteunen. Meer zelfs, een groot deel van kleinere KMO-aannemers is zich zelfs niet bewust van deze wetgeving, en trekken vaak grote ogen als ik hen daarop wijs. Iemand die meent deze regeling te ondersteunen, kan gerust even deze praktijkervaring nalezen… De enkele bedrijven die het niet zo moeilijk hebben met deze regeling, zijn de grote jongens waar de boekhoudafdeling automatisch deze controle uitvoert. Zo’n leuk ERP pakket dat vaak enkele tienduizenden euro’s kost. Voor de kleine ondernemer is het alleszins geen pretje om rond 21h ‘s avonds, na het dagwerk, het opmaken van de offertes, het behandelen van administratie en ordenen van facturen, nog even online voor elk van zijn onderaannemers de inhoudingsplicht even te verifiëren.
Trouwens, als de overheid zoekt naar oorzaken waarom we er niet zo goed in scoren om buitenlandse ondernemers aan te trekken, kan ik hen melden dat ik weet heb van één grote buitenlandse bouwonderneming die net omwille van deze regeling uiteindelijk afzag van een investering in België.
Sociale dumping en verkopen tegen verlies
Het doet mij deugd dat dhr. Crombez toch minstens zich bewust is van het echte probleem: “De kosten en lasten op arbeid zijn zeer hoog bij ons.” Daar ligt de oplossing voor het probleem, en dit blijft trouwens ook de nagel bij uitstek waar UNIZO blijft op hameren!
Opnieuw lijkt dhr. Crombez niet echt te luisteren naar de werkgeversorganisaties. Ook zij zijn tegen sociale dumping of willen bij voorbeeld een streng toezicht op de wetten omtrent verkopen onder kostprijs (UNIZO is als één van de weinige ondernemersorganisaties nog steeds niet gezwicht voor de druk over het afschaffen van de soldenperioden).
En waar dhr. Crombez ook nogal weinig over fulmineert is de ‘sociale dumpingprijzen’ van de vele werklozen die in het zwart bijklussen. Ik daag dhr. Crombez uit om eens een goedgekeurde offerte trachten te bekomen voor tuinonderhoud aan 25 euro per uur (een quasi minimumtarief voor een zelfstandige, wil hij na belastingen en sociale zekerheidsbijdragen een deftig loon overhouden). Als we het dan toch over controle hebben, misschien is daar nog wel wat werk te verrichten.
Maar opnieuw: meer controle is niet het antwoord op het probleem!
De kleine zelfstandige
Misschien zowaar nog wat ‘common sense’ bij dhr. Crombez. De kleine zelfstandige wordt al wel eens ‘gewurgd’ door grote bedrijven; UNIZO springt voor hen in de bres (denken we aan het goeie werk dat UNIZO leverde omtrent de IKEA-wet en de sperperiode bij de solden).
Maar Crombez schiet ook wat te veel met scherp. Wil hij die kleine zelfstandige helpen, doet hij dat niet met zwaardere controles of boetes (die trouwens veel meer de kleine nekken dan de groten), maar zou hij beter zorgen voor een ‘level playing field’. De grote bedrijven kunnen het zich veroorloven veel geld uit te geven aan fiscalisten, advocaten, software programmatuur die alle wettelijke regeltjes perfect volgen. De kleine KMO heeft het daar veel moeilijker. Denk maar aan de nieuwe niet-proportionele BTW boeten… die treffen de kleine ondernemer veel meer dan de groten. Als dhr. Crombez van zijn woord is, kan hij daar dus maar beter iets aan doen!
Besluit
Dhr. Crombez toont zijn ware gelaat… hij wil niet inzien hoe zwaar bedrijven vandaag de dag het grote, logge overheidsapparaat als een rem op hun ondernemerschap ervaren. Ondernemers krijgen meer en meer het gevoel dat hun inspanningen niet meer geapprecieerd worden.
Als ondernemer hebben wij het altijd lastig gehad onze wensen in Brussel kenbaar te maken. Als de werkgeversorganisaties niet langer de vinger op de wonde houden, krijgt deze linkse regering vrij spel en zullen de laatste ondernemers het ook voor bekeken houden. Vandaag de dag is een representatieve ondernemersorganisatie meer dan ooit belangrijk en levensnoodzakelijk! Als er al eens een slogan bij komt kijken, so be it… over holle slogans kunnen ze trouwens in het Crombez-kamp van meepraten. Het voordeel van de werkgeversslogans is dat het daarbij blijft… wij hebben het land nog nooit lam gelegd via stakingen, steek daar misschien ‘ns iets van op, meneer Crombez.
Dit artikel is zand in de ogen gooien van vele mensen, en een truckje om toch maar niet teveel te hoeven toegeven dat onze loonkosten te hoog zijn. Aanmodderen in de marge en nog meer controleren is geen oplossing voor het probleem, maar een erkenning ervan!